усе проста неяк вельмі весела і адначасова странна, таму што і лёгка і складана, добра і дрэнна, сонечна і пахмурна, muse і не muse руская і беларуская, любоў і невядома што, снег бліскучы і не, нічога не рабіць і старанна займацца, сур'ёзная і мягка кажучы не вельмі)) мілая і вельмі злая, інтэрнэт і без яго, яркая і цьмяная, разумная і нейкая не, свядомая і не, ветлівая і грубая, (заганяцца і адчуваць сабе ў Іўі летуценіі і расчараваніі і проста не эканамічная. ніколі не думала, што я калі небудзь так расчаруюся, хаця, можа гэта толькі зараз так(што не здзіўляе) і хочацца проста легчы, піць гарбату, любавацца мінскам, любіць Беларусь, любіць майго анёлка, шчэ раз заўважаць што на гэтай мове ўсё гучыць ня так, лепей, нават самыя банальныя фразы не такія .. банальныя чытаць ангельскія кніжкі, менавіта о. генры, гары потэра, чуць украінскую мову, есці шакалад, лавіць ад гэтага самы найвялікшы кайф у жыцці, раскідваць бліскучы-бліскучы снег нагамі, бегчы ў падскок, заўсёды ўжываць Ў, нават калі не патрэбна, будаваць дзяржаву ад мора да мора, шырока пасмяхацца, танцаваць.. і шчэ набыць фільмаў на бел. мове. так прыемней, і час не губляецца.
складана пакуль што знайсці раўнавагу ў адчуваннях, адносінах, ў вучобе, у сабе, нарэшце)
проста чаму сці зараз здаецца, што людзі становяцца далей за мінулы час, пачынаюць мяне менш разумець, хаця любяць як любілі, але калі шчыра.. такое трызненне))) адначасова як мне стала 10 год, я стала больш эгаістычнай, і зараз гэтую рысу безумоўна можна аднесці да мяне не сумняваючыся. прабачце за тое, што ўзарвала вашыя мозгі сваёй маечнёй)
зараз цеплыня ў маім сэрцы, душы - яна ваша: маіх бацькоў, менавіта твая, сяброў, нават тых, каго я любіла раней, а зараз не, зразумела, мая ўласная)